Πρώτη φορά στο Γυμνάσιο: 6 πολύτιμες συμβουλές που πρέπει να δώσετε στο παιδί

 Φοίβη Γλύστρα

Η ανάμνηση των χρόνων του Γυμνασίου δύσκολα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις αγαπημένες περιόδους της ζωής ενός ανθρώπου. Το Δημοτικό ήταν ανέμελο και διασκεδαστικό, το Λύκειο είχε πολλή πλακά, αρκετούς έρωτες και την αίσθηση ότι είσαι βασιλιάς της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ταυτόχρονα. Τα χρόνια φοίτησης στο Γυμνάσιο είναι συνυφασμένα με την περίοδο μετάβασης από την παιδικότητα στην εφηβεία. Και, επειδή η περίοδος αυτή είναι για πολλά παιδιά άγαρμπη, δύσκολη, συγχυσμένη και -ίσως- αγχώδης, είναι χρέος των γονιών να γίνουν οι υποστηρικτικοί συμβουλάτορες που η μοίρα τους προόρισε να γίνουν! Αν το παιδί σας έχει βάλει πλώρη για την εφηβεία και φέτος ξεκινάει το Γυμνάσιο, δείτε μερικές πολύτιμες συμβουλές πού πρέπει να του δώσετε.

Ό,τι σε αγχώνει σήμερα, αύριο θα είναι ασήμαντο ή αστείο

Εντάξει, όχι αύριο, αλλά σε μερικούς μήνες σίγουρα! Αυτή η συμβουλή είναι γενικά ιδιαίτερα αγχολυτική, γιατί είναι πραγματικά βγαλμένη από τη ζωή. Σίγουρα υπάρχουν παραδείγματα που μπορείτε να θυμίσετε στο παιδί -παραδείγματα σκληρής προσπάθειας, άγχους, απελπισίας που παρήλθαν και σύντομα ξεχάστηκαν.Μιλήστε του για εκείνη (την οποιαδήποτε) φορά που πίστευε ότι δεν θα τα καταφέρει ή για τότε που ήταν πολύ στενοχωρημένο και ρωτήστε το "Πόσο σε επηρέασε τελικά εκείνη η περίοδος; Πόσο την θυμάσαι; Έχει σημασία τώρα πια;". Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός κι αυτή είναι μια αλήθεια που το εφηβάκι σας είναι σε θέση να προσεγγίσει.

Αν σε συμπαθούν ΟΛΟΙ τότε κάνεις κάτι λάθος

Πολλά παιδιά ξεκινώντας το Γυμνάσιο έχουν ανασφάλεια για την εικόνα και τη δημοφιλία τους. Σε όλα τα σχολεία από καταβολής κόσμου (και σχολείων) υπάρχουν όμορφα αγόρια και κορίτσια με μοδάτα ρούχα, αμέτρητους φίλους και καταπληκτικό χαμόγελο, που εκλέγονται Πρόεδροι της τάξης ή του Δεκαπενταμελούς και το μισό σχολείο είναι ερωτευμένο/γοητευμένο μαζί τους. Και, ναι και το δικό σας παιδί, όσο φιλόδοξο, φιλομαθές και ώριμο κι αν είναι, μπαίνει στην εφηβεία και θέλει να γίνει αυτό ακριβώς το διάσημο αγόρι ή κορίτσι. Είναι μια ανησυχία απόλυτα αναμενόμενη την οποία καλό θα ήταν να αντιμετωπίσετε κριτικά μεν, με κατανοήση δε. Εξηγήστε του ότι ένας άνθρωπος αρεστός σε όλους, δεν μπορεί να είναι ειλικρινής, έντιμος και σταθερός. Όπως εκείνο έχει συμπάθειες και αντιπάθειες, έτσι και οι υπόλοιποι συμμαθητές του έχουν δικαίωμα να το κρίνουν και να αποφασίσουν αν θέλουν τη φιλία του ή όχι.

«Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»

Για να μείνουμε στο θέμα των φίλων, είναι σημαντικό να δώσετε στο παιδί να καταλάβει την τεράστια αξία της φιλίας και τη σημασία της επιλογής των σωστών ανθρώπων που θα το συντροφεύουν. Η ανάγκη των εφήβων να σχηματίσουν μια ταυτότητα που να διαφέρει απ' το παιδικό "εγώ" τους, αλλά και η ανάγκη να ομαδοποιηθούν, να μπουν σε έναν κύκλο, να ανήκουν σε μια αγέλη με κοινά χαρακτηριστικά είναι θεμιτές και φυσικές, αλλά δεν παύουν να ενέχουν κινδύνους. Γι' αυτό φροντίστε να εξηγήσετε στον εκκολαπτόμενο ενήλικα που αναθρέφετε ότι οι επιλογές του τον χαρακτηρίζουν και ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι περίπου ο μέσος όρος της παρέας τους, γι' αυτό πρέπει να προσβλέπει στο καλύτερο.

Είσαι ό,τι κάνεις, όχι ό,τι γράφεις ή «ανεβάζεις» στο Facebook

Η σωστή διαχείριση από την πλευρά των σύγχρονων γονιών στο ζήτημα των social media, είναι μια υπόθεση πολύ δύσκολη. Ας το παραδεχτούμε: αν δεν είστε αρκετά νέοι (ή αρκετά νεανικοί) το έφηβο παιδί σας χειρίζεται το ίντερνετ και τα μέσα που παρέχει δεκάδες φορές καλύτερα από εσάς. Ταυτόχρονα, ζει σε μια εποχή πολύ διαφορετική από τη δική σας, που μπορεί να έχει πολλά κατακριτέα σημεία, αλλά όπως συμβαίνει πάντα με όλα τα "ρεύματα" και τα σημεία των καιρών έχει και τα θετικά της -και το να προσπαθήσετε να το απομονώσετε από την εποχή του είναι σχετικά... βάναυσο. Πιθανότατα, δεν μπορείτε να κάνετε μια σοβαρή κουβέντα επί ίσοις όροις περί social media (θα ακούγεστε φοβικοί, παλαιολιθικοί ή άσχετοι στ' αυτιά του), μπορείτε όμως να πείτε μερικές απλές αλήθειες, όπως: το τι φοράει και το πού βγαίνει είναι ζήτημα προσωπικό και δεν αφορά τους 560 διαδικτυακούς "φίλους" ή ότι, όποιο ρόλο κι αν παίζει το Facebook στη ζωή του, οι φίλοι, τα επιτεύγματα, ο έρωτας βρίσκονται (ακόμη) στην πραγματική ζωή.

Μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις!

Ιδίως αν έχετε κορίτσι, ίσως έχετε ήδη βαρεθεί να το λέτε. Είναι γεγονός: τα κοριτσάκια είμαστε βιαστικά. Θέλαμε να μεγαλώσουμε γρήγορα για να φοράμε τακούνια όπως η μαμά, για να βαφόμαστε, για να επιτρέπεται επιτέλους να απαλλαγούμε από τις ανεπιθύμητες τρίχες και για να φιλήσουμε ένα αγόρι όμορφο, ψηλό και αδιάφορων πνευματικών προσόντων, όπως στις ταινίες. Τα αγόρια, από την άλλη βιάζονται να απαλλαγούν από την φροντίδα, τα ντροπιαστικά, δημόσια φιλιά και την επίβλεψη της μαμάς τους.

Είτε έχετε αγοράκι, είτε κοριτσάκι, προσπαθήστε να εξηγήσετε στο παιδί ότι τα όρια είναι απαραίτητα και παραδεχτείτε ότι "ναι, θα κάνετε κουμάντο, μέχρι να γίνει 18 και ότι πρέπει να το πάρει απόφαση". Υποσχεθείτε (και τηρήστε την υπόσχεσή σας) ότι θα είστε πάντα διαθέσιμοι να διαπραγματευτείτε και να αλλάξετε τους κανόνες και ότι θα βρίσκεστε στο πλάι του για ό,τι κι αν χρειαστεί. Μην εκμηδενίσετε τη σημασία της εμφάνισης/των ρούχων/του στυλ, γιατί τα παιδιά σήμερα (θα το έχετε σίγουρα προσέξει!) είναι εξαιρετικά πιο καλοντυμένα (πιο... μεγάλα δηλαδή) απ' ότι παλιότερα. Μπορείτε να επικροτήσετε τις επιμελημένες ενδυματολογικές επιλογές της κόρης σας και τα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά του γιου σας (πρέπει να πείτε και κανέναν καλό λόγο για να μην καταλήξει η κουβέντα σε καυγά -σ' αυτή την ηλικία, κάθε κουβέντα κρύβει δεκάδες νάρκες!). Ταυτόχρονα, όμως, συζυτήστε ότι το τι είδους άνθρωπος θα γίνει και ποιου είδους ζωή θα ακολουθήσει θα κριθεί από την υπευθυνότητα, την ευγένεια και τη φιλομάθειά του -όχι απ' τι είχαν σε προσφορά στα Ζara.

Ένα εγκώμιο (μια στο τόσο)...

Είσαι μοναδικός, είσαι ξεχωριστή, αγαπώ κάθε τι πάνω σου και πρέπει να είσαι περήφανος/η για τον εαυτό σου! Μια στο τόσο, πλέξτε ένα εγκώμιο και βγάλτε ένα λόγο αγάπης. Ο γιος σας θα πει "άσε μας ρε μαμά" και θα ξαναφορέσει τα ακουστικά του, η κόρη σας θα πει "άρχισες πάλι, μωρέ;" και θα συνεχίσει να περιποιείται τα μαλλιά της. Όμως, κάπου, σε μια μικρή αλλά ουχί σκοτεινή γωνίτσα του έφηβου μυαλού τους, καταγράφηκε: η μαμά μ' αγαπάει -και, όπως φαίνεται, θα μ' αγαπάει για πάντα! Και η εφηβεία είναι μια περίοδος που χρειάζεται πολλή από την αγάπη σας...

Καλή αρχή σε όλους!

http://www.mama365.gr

Πώς θα παρακινήσετε ένα παιδί να σας περιγράψει τη μέρα του στο σχολείο

Πώς θα παρακινήσετε ένα παιδί να σας περιγράψει τη μέρα του στο σχολείο

Καίγεστε να μάθετε πώς περνάει το παιδί σας στο σχολείο. Ανυπομονείτε να το ακούσετε να σας μιλάει για τους φίλους του, τις ανησυχίες του, τις χαρές του εκεί. Όμως κάποιες φορές δεν αρκεί η ερώτηση «Πώς ήταν σήμερα στο σχολείο;» για να το παρακινήσετε να ανοιχτεί.

Όπως εξηγεί η κλινική ψυχολόγος dr Lori Baudino, στη διάρκεια του σχολικού ωραρίου το «παιδί βρίσκεται μακριά από τους γονείς του, κάτω από την εξουσία ενός άλλου ανθρώπου». Ένα καλό βήμα για να ανανεώσετε τους όρκους αφοσίωσης ανάμεσα σε εσάς και το παιδί σας είναι μόλις πάτε να το πάρετε από το σχολείο, ή μόλις το σχολικό το φέρει στο σπίτι, να το υποδεχτείτε με μια σφιχτή αγκαλιά.

Στη συνέχεια, για να εκμαιεύσετε πληροφορίες από το παιδί σας μπορείτε να κάνετε κάποιες απλές παρατηρήσεις που ξεκινούν με λέξεις όπως «Βλέπω…» ή «Αναρωτιέμαι…». Αν, για παράδειγμα, τα χέρια του είναι μουντζουρωμένα με χρώματα και αναρωτιέστε γιατί, δοκιμάστε να του εκφράσετε αυτή την απορία σας και ίσως έτσι ξεκινήσετε μια συζήτηση για το μάθημα χειροτεχνίας.

Αποφύγετε, από την άλλη, να προσπαθήσετε να βγάλετε κάποια συμπεράσματα που θα φέρουν το παιδί σε θέση άμυνας ή θα το μπερδέψουν. «Κάποιες φορές, όταν ένας γονιός σχολιάζει “Φαίνεσαι κουρασμένο”, προβάλλει στο παιδί τις προσδοκίες του για το πώς μοιάζει κάποιος που είναι κουρασμένος χωρίς απαραίτητα να έχει δίκιο», εξηγεί η Baudino.

Ένας ακόμη τρόπος να εμπνεύσετε το παιδί σας να μιλήσει ανοιχτά για τη μέρα του στο σχολείο είναι να του δώσετε το παράδειγμα μέσα από τη συμπεριφορά σας: να του αφηγηθείτε πρώτα εσείς πώς περάσατε τη δική σας μέρα, όπως συμβουλεύει η Baudino. Έτσι, επιπλέον, θα του δώσετε την ευκαιρία να σας γνωρίσει καλύτερα και να χτίσει μια πιο ουσιαστική σχέση μαζί σας.

Σε κάποια παιδιά, ωστόσο, οι παραπάνω τακτικές δεν λειτουργούν. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να αρχίσετε να τους κάνετε την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά. Η πίεση φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα και μπορεί να τα απομακρύνει από κοντά σας.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η Baudino συνιστά να δοκιμάσετε να χρησιμοποιήσετε κάποιες λέξεις που εκφράζουν συναισθήματα όταν ζητάτε από το παιδί σας να σας περιγράψει την ημέρα του στο σχολείο. Όπως το «χαρούμενη»: «Θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν μου έλεγες πώς πέρασες τη μέρα σου στο σχολείο».

Στη συνέχεια, «δώστε στο παιδί χρόνο να το επεξεργαστεί και να έρθει πιο κοντά σας, χωρίς να του επαναλαμβάνετε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά», προσθέτει η ίδια. «Ενσωματώνοντας σε μια φράση λέξεις που εκφράζουν συναισθήματα, η συζήτηση παύει να είναι τυπική και αρχίζει να αφορά την ίδια τη σχέση σας με το παιδί».

Πηγή:   childit.gr

Κάντε τους μαθητές σας να σας λατρέψουν...

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του τέλειου δασκάλου;

της Έλενας Λαζαρίδου

Δεν έχω ιδέα!

Μπορώ όμως να πω με σιγουριά (ακόμα και με την ελάχιστη εμπειρία που έχω!) πως με λίγα απλά πραγματάκια θα κερδίσετε γρήγορα τη συμπάθεια αλλά και τον σεβασμό των παιδιών σας και θα χτίσετε γερές βάσεις επικοινωνίας μαζί τους.

Αποθηκεύστε τα για τον Σεπτέμβρη!

1. Μη φωνάζετε στους μαθητές σας. Τουλάχιστον όχι συχνά. Δεν είναι κουφοί και σίγουρα δεν είναι στις προθέσεις σας να τους κουφάνετε. Προσπαθήστε να υψώνετε τη φωνή σας όταν πραγματικά χρειάζεται, διαφορετικά θα είστε ο υστερικός που ουρλιάζει συνεχώς και μόνο αυστηρός δε θα φαίνεστε.
2. Γελάστε μαζί τους όταν ειπωθεί κάτι αστείο στην τάξη.Επιστρατεύστε όλο σας το χιούμορ. «Πειράξτε» ακόμα κι εσείς κάποιον από τους μαθητές σας (εννοείται φυσικά πως θα είναι κάποιος που “σηκώνει” κάτι τέτοιο και θα γελάσει με το αστείο σας!). Έτσι θα είναι πιο εύκολο για εσάς να οριοθετείτε την κατάσταση και να τους επαναφέρετε σύντομα σε τάξη.
3. Αποφύγετε όσο μπορείτε την εντολή «Μη», δεν υπάρχει χειρότερο για τα αυτιά τους και γενικά οι απαγορεύσεις βγάζουν αρνητική ενέργεια! Αντί να πείτε «Μη μιλάτε» προτιμήστε το «Με παρακολουθείτε;» ή «Προσέξτε αυτό που λέω, είναι σημαντικό».
4. Το πρωί μην ξεκινάτε το μάθημα κατευθείαν με το που μπαίνετε στην τάξη. Ακόμη και οι καλύτεροι μαθητές θα προτιμούσαν κάτι πιο ευχάριστο από τη διδασκαλία, αν είχαν την επιλογή αυτή. Δώστε τους λοιπόν κάποια λεπτά για να μπουν σε κλίμα «τάξης» και χαλαρώστε τους με μια μικρή συζήτηση π.χ. για κάποιο αθλητικό ή πολιτιστικό γεγονός της προηγούμενης μέρας.
5. Προσπαθήστε να μην τους φορτώνετε με πολλές εργασίες για το σπίτι. Όσο βαριέστε εσείς να ετοιμάσετε ή να διορθώσετε κάποιο διαγώνισμα (ελάτε, παραδεχτείτε το!) άλλο τόσο βαριούνται και οι μαθητές σας. Ποιος σας είπε ότι άξιος είναι ο δάσκαλος που εξαφανίζει ένα δάσος την εβδομάδα σε φωτοτυπίες;;; Εξάλλου η κύρια δουλειά γίνεται μέσα στην τάξη, επομένως λίγες ασκήσεις για εμπέδωση και επανάληψη στο σπίτι είναι αρκετές.
6. Μη φοβάστε τη φράση «δεν ξέρω». Δε θα φανείτε για κανέναν λόγο χαζοί. Τα παιδιά δεν έχουν την ανάγκη ενός πάνσοφου θεού πάνω από τα κεφάλια τους αλλά ενός ανθρώπου που θα τους καθοδηγήσει να βρουν τη λύση. Υποσχεθείτε τους πως θα ψάξετε στοιχεία για το θέμα που παρουσιάστηκε και θα τους τα φέρετε την επόμενη μέρα. Προς θεού, μην το ξεχάσετε, θυμούνται τα πάντα!
7. Αποφύγετε την “ξερή” βαθμολόγηση στα τεστ (Στις μικρές τάξεις αποφύγετε γενικώς τη βαθμολόγηση, ας μην τους κάνουμε βαθμοθήρες από μικρά!). Σημειώστε επίσης πού έχουν αδυναμίες και τι πρέπει να ξανακοιτάξουν. Θυμηθείτε να τους τα πείτε και προφορικά.
8. Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας μην προσπερνάτε δραστηριότητες που περιέχουν διάφορα παιχνίδια, θέατρο, μουσική, χειροτεχνίες κ.α. Βαρετά για εμάς, το ξέρω, αλλά τι να κάνουμε που αυτά τους αρέσουν περισσότερο απ’ όλα;;;
9. Κάντε τους τη χάρη να αφιερώσετε κάποια ώρα που θα σας ζητήσουν για να κάνουν κάτι άλλο π.χ. να ετοιμάσουν μια αφίσα για το πάρτι τους. Τις περισσότερες φορές μπορεί να είναι δικαιολογία για να χάσουν μάθημα αλλά υπάρχουν και φορές που πραγματικά δεν έχουν άλλη ευκαιρία να βρεθούν με τους συμμαθητές τους για να δημιουργήσουν κάτι ομαδικό, ειδικά αν σκεφτούμε το φορτωμένο πρόγραμμά τους όλη την ημέρα! Άλλωστε ούτε εσείς ούτε τα παιδιά είστε ρομπότ προγραμματισμένα για να κάνετε συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένη ώρα, έχετε την ευελιξία αυτή, αρκεί να περιοριστεί σε 1-2 φορές μέσα στη σχολική χρονιά!
10. Μην τρελαίνεστε και μην τα τρελαίνετε με την ύλη! Αυτή η μανία είναι δικό σας πρόβλημα, όχι των παιδιών. Βγάλτε όσα μπορείτε και όσα “αντέχει” η τάξη σας! Σκοπός είναι να κατανοήσουν όσα κάνετε στην τάξη και όχι να περνάτε από τη μία σελίδα στην άλλη με ταχύτητα που θα ζήλευε και ο Bolt… Έχουν χρόνια μπροστά τους να εμπλακούν σε αυτήν την ψυχοφθόρα και καταστροφική διαδικασία, εμείς ας προσπαθήσουμε να τους δώσουμε αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν «πραγματική γνώση».

Η Έλενα Λαζαρίδου είναι αναπληρώτρια δασκάλα και αρθρογραφεί στο http://protaodaskalos.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/ekpaideysi/kante-toys-mathites-sas-na-sas-latrepsoyn#ixzz4sYdis41s